Helmut Nadolski – dossier

Kompozytor, instrumentalista, poeta, aktor, performer. Artysta multimedialny, jedna z najbarwniejszych, najbardziej kontrowersyjnych postaci na polskiej scenie muzycznej.

Początki kariery artysty związane są z trójmiejskim środowiskiem jazzowym, współpracował również z kabaretem To Tu i cyrkiem Tralabomba J. Afanasjewa w Klubie Studentów Wybrzeża „Żak”; wówczas – w końcu lat 50. zaprzyjaźnił się z Czesławem Wydrzyckim. Niemen uważał, że Nadolski „łamie powszechnie przyjęte schematy gry na kontrabasie. Jest mistrzem swojego instrumentu. Stworzył własną muzykę nacechowaną niewiarygodną wprost siłą … Jest artystą wrażliwym, obdarzonym wielką wyobraźnią – muzykiem , który dźwiękami maluje obrazy swej głęboko osobistej wizji …”, a M. Święcicki pisał, że „muzykę Nadolskiego można by zaliczyć do kręgu „muzyki poważnej”, ale sadzę, że jej spontaniczność i naturalność nie mieściłaby się w przeintelektualizowanej atmosferze „muzyki nowej”, gdzie ważniejsze jest odkrywanie nowości od wyrazu emocjonalnego. W tym sensie Nadolski łączy dwa przeciwstawne bieguny – awangardowość i emocjonalizm”.

W kraju związany z awangardową sceną free–jazzową (m.in. Sesja 72), współtworzył Grupę Niemen, z którą zrealizował nagrania płytowe dla CBS, RFN (1972) : „Strange Is This World”, „Niemen (vol.1)”, „Niemen (vol.2)”; do ważniejszych pozycji dyskograficznych należą też: „Meditation”, „Four Dialoques with Conscience” (1973) i „New Music from Poland – H. Nadolski”(1979).
Artysta koncertował na wielu estradach w kraju i za granicą (m.in. na festiwalach Jazz Jamboree – JJ’75 z Niemenem, na Warszawskiej Jesieni, w galeriach sztuki i kościołach w Polsce, Austrii Norwegii i RFN.

Stworzył muzykę do wielu filmów fabularnych i telewizyjnych „Dziewczyny do wzięcia”(1972) – reż. J. Kondratiuk, „Rekolekcje”(1978) – reż. W. Leszczyński, „Kronika polska”- reż. G. Królikiewicz, „ Upiory” M. Kochańczyk i in.) oraz spektakli poetyckich (m.in. do poezji R. M. Rilkego „Co pan sądzi o miłości, co pan myśli o śmierci”, do poezji C.K. Norwida „Czas idzie, śmierć goni”, do poezji M. Cwietajewej „Dialog z Sumieniem”)

Na początku lat 80. był współtwórcą Teatru Instrumentalnego R. Miśka przy Teatrze Muzycznym w Gdyni, w którym zrealizował swoje pomysły jako aktor, muzyk – solista, kompozytor i reżyser. Do najważniejszych spektakli należy – oparty na jego biografii – „Proces” zadedykowany F. Kafce. Premiera odbyła się 13 marca 1982 i była ogromnym wydarzeniem na Wybrzeżu. Nadolski był odtwórcą głównej roli, kompozytorem muzyki i współreżyserem. „Proces” otrzymał wspaniałe recenzje i poruszył całe środowisko artystyczne Trójmiasta.

Od lat 90. realizuje performance „Mobile” – rodzaj spektaklu muzycznego, łączącego różne formy ekspresji wykonawczej (ruchoma rzeźba grająca, muzyka improwizowana, medytacje).

 

kontakt z Artystą:  kom. 503 164 500